ڪھاڻيون

عباس ڪوريجو  مان اڄ عمر جي ان حصي ۾ آهيان،جتي ماڻهوءَ جا عضوا زندگي ڀر جي محنت ۽ جفاڪشيءَ کانپوءِ ٺاپر ۾ ايندا آهن ۽ پوڙهائپ واري ڍنگ ۾ لڪي ڪم ڪار کان نابري واري بيهندا آهن، مان به نڪو ڪيان ڪم نه ڪار ۽ نه ڪا لکَ پڙهه! پرآهيون …

 پائلو ڪوهلو  هڪ ڇوڪرو پنهنجي ڏاڏيءَ ڏانهن خط لکندي ڏسي رهيو هو ۽ نيٺ کانئس پڇائين: ”ڇا توهان ان بابت ڪهاڻي لکي رهيا آهيو، جيڪ سڀ اسان ڪيو آهي؟ ڇا هي ڪهاڻي منهنجي باري ۾ آهي؟ سندس ڏاڏي خط لکڻ بند ڪيو ۽ پنهنجي پوٽي کي چوڻ لڳي، ”،مان واقعي …

ڪجهه به نه ٻه ڀيڻون. ’اچُ ته راند ڪيون، گُڏي گِڏيءَ جي.‘ ’نه، مان نه ڪندسِ!‘ معصوميت مان. ’ادِي! ڇو؟‘ ’تون ان گُڏي جي شاديءَ جو ضد ڪندين آهين، جنهن کي ڪجهه به نه آهي!‘ هن فون ڇو رکي ڇڏي؟ ڳوٺان ٿڪو ٽُٽو آيم …. منجهند جي ماني کائي سمهي …

عباس ڪوريجو  چنگچيءَ تان هيٺ لٿو، کيسي ۾ هٿ وجهي پنج روپيه ڪرايو ڪڍي چنگچي ڊرائيور کي ڏنائين،آڏو واري سيٽ تي هن جي ڀرسان ويٺل پوڙهي به لڪڙ جي مدد سان هيٺ لٿو، ٿاٻڙجڻ ڪري هيٺ ڪري پيو. ”پوڙهو شل ڪتو به نه ٿئي!هي به ڪا زندگي آ….! مان ته …

  عباس ڪوريجو مينٽل هاسپيٽل جي گرائونڊ فلور جي وارڊ نمبر ٻه جو مين گيٽ کليو،وارڊ انچارج هڪ پوڙهي کي ڪن کان پڪڙيندي بيڊ نمبر ست وٽ آڻي بيهاريو. ”هتي آرام سان ويهي رهه! ٻاهر نڪتين ته ڇتو ڪتو بڇيندو سانءِ!“پوڙهو خاموش ٿي ويهي رهيو،وارڊ انچارج گجندو مين_گيٽ بند  ڪري ٻاهر نڪري …

عباس ڪوريجو              ڪي ڏهه دفعا ٿيا هوندا جووڏي ڀاءُ کي جهليو اٿم ته هر هر مونکي اگهاڙي منهن تي ڀونڊو نه ڏيندو ڪر، پر هر ويلي ان جو جواب اهو ئي هوندو آهي ته اڳلي دفعي رومال منهنجي منهن تي رکي پوءِ ڀونڊو ڏيندو. منهنجو منهن کڻي ڪارو …

عباس ڪوريجو هڪ ڏينهن سهڪندو اچي، منهنجي ڀرسان واري ڪرسيءَ تي ڪري پيو، گوڏ جي پلئه سان پگهر اگهي چيائين: ” پبلشر جي ياري ڪم آئي، هر روز ٻه بوتلون، چار چانهيون ۽ اٺ پان کارائيندو ۽ پياريندو آهيانس، هاڻي چوي ٿو ته ڪاڻيون آڻي ڏي ته ڪتاب ڇپرايانئه. هاڻي …

ڪرڙي سِرَ     اوستي چيو: ‘مون اها سرَ ساڳي چيڪي مٽيءَ مان ٺاهي هئي، جنهن مان ٻيون سرون ٺاهيون هيون،  مون ساڳي ئي قالب ۾ اها سر ٺاهي هئي، جنهن مان ٻيون سرون ٺهيل آهن.’ بٺي مالڪ ٻڌايو: ‘مون سرن لاءِ ساڳي ڪارخاني تان توتڙ گهرايا هئا ۽ ساڳين …

گانڌيءَ جو پٽُ        ڳوٺ جي ٻن ڌرين جي معمولي ڏند چڪ جو فيصلو پاڙي واري ڳوٺ جي وزير رهندڙ زميندار وٽ ٿي رهيو هو. فيصلي ۾ ان ڳوٺ جا پريا مڙس، نيڪ مرد، ماستر ۽ ان زميندار جا هاري پڻ شريڪ هئا. ڌرين جون ڳالهيون ٻڌندي زميندار جي نظر …

ڪاتيءَ ڪهڙو ڏوهه؟! ’نه ڇڏيس!افٽ مار نڀاڳي کي.’ کٽ تي ويٺل منهنجي ڏاڏيءَ جو ائين چوڻ ۽ چاچا جو اٿي ڪمري ڏانهن بندوق کڻڻ لاءِ ڊوڙ پائڻ. ‘صفا نڀاڳو آهي، جنهن جي گهر جي ڀت تي ويهي معنٰي ڪنهن نه ڪنهن جي حياتي پوري ڪري.’ ڏاڏيءَ منهنجي تپيل نرڙ تي …